| Een doolhof - woensdag 9 augustus 2023 |
Ik ben helemaal verdwaald.
Waar moet ik nu toch zijn?
Ik heb al zóveel gelopen;
van de ene straat naar de andere straat en steeds herken ik iets en denk ik ‘ja
ik heb het gevonden’... ‘ik ben er’.
Niets is minder waar.
Dus ik loop verder....
Door weer..... en..... door wind....
Hier moet het toch echt ergens zijn?
Ik zie een bankje en rust uit.
Bepakt en bezakt, zo voel ik me.
Ik aanschouw de voorbijgangers.
Wat een drukte!
Waar gaan al die mensen naar toe?
Weten ze dat allemaal zo goed?
Wat is hún bestemming?
Hebben zij een bestemming?
Een thuis?
Brandt er een open haard?
Is het knus?
Als ik naar de gezichten kijk, zie ik ‘haast’.
Bijna rennen ze.
Van A naar B.....
en.......
sommigen van B naar A....
Voor mij lijkt het alsof zij de weg weten.
Ik niet.
Ik voel me in een vreemde stad.
Een kat in een vreemd pakhuis.
Niemand ziet me hier zitten.
Het begint te regenen.
Paraplu's gaan op.
En de mensen versnellen hun pas.
Komen ze vanaf werk?
Eigenlijk zit ik hier even prima.
Wel ben ik aardig nat geregend.
Een verzopen kat.
De drukte wordt minder.
In de verte, zie ik een grote, lange paal met een bord en pijlen die
verschillende wijken aanwijzen.
Jaloezie - boosheid - verdriet - angst - liefde
?????
Zoiets heb ik nog nooit gezien!
Wijken met straten die natuurlijke gevoelens aanduiden.
Het doolhof aan straten lijkt nu ineens heel overzichtelijk te zijn. Daarnet
zag ik dat totaal niet.
Kennelijk zijn het allemaal verschillende straten in speciale wijken.
Maar wel heel duidelijk gerangschikt.
Ik ben blij dat ik die grote, lange paal heb opgemerkt met die richtingaanwijzers.
Nieuwsgierig geworden, sta ik op en wandel richting de verschillende wijken.
In de straten van jaloezie,
ontmoet ik mijn verlangen om andere kanten van mezelf te ontwikkelen.
Anders gezegd:
Het is mogelijk om je eigen verborgen kwaliteiten te ontdekken die je herkent
in een ander.
In de straten van boosheid,
leer ik te zeggen ‘nee, dit wil ik niet’
Oftewel:
Het helpt onze grenzen te leren kennen.
Om onszelf te beschermen.
In de straten van verdriet,
heb ik de kans om in het reine te komen met verlies.
Om te helen, wonden genezen.
Onthoud goed:
Tranen spoelen schoon.
In de straten van angst,
is het mogelijk om te leren, om uitdagingen aan te gaan.
Je wordt gewaarschuwd,
Ga je vluchten of vechten?
Hoe maak je het veilig voor jezelf?
In de straten van liefde,
ontvang ik de boodschap dat ik goed genoeg ben, ook al is het niet perfect.
Daar leer je jezelf te accepteren, helemaal zoals je bent.
En te oefenen in liefde geven en liefde ontvangen.
Dit vind ik fantastisch.
Op deze manier wandelen heb ik nooit gedaan, maar is ontzettend zinvol.
Erken dus alle natuurlijke gevoelens en doe er je voordeel mee.
Al deze gevoelens willen ons iets vertellen.
Loop rustig door al deze verschillende straten in deze verschillende wijken.
Ervaar jouw natuurlijke gevoelens en ga ermee aan de slag.
Neem dit heel serieus.
Wat willen deze natuurlijke gevoelens jou vertellen?
Ik wandel nogmaals door de straten van liefde.
Mezelf accepteren...
Liefde geven...
Liefde ontvangen...
Hoe je ook bent,
je bent precies goed.
Accepteer jezelf met alle verschillende gevoelens.
Heb jezelf lief.
En blijf oefenen!
En dat blijf ik zeker doen...
Reacties:
| Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst. |
Reageren: